Saïda Aoulad Baktit werkt als islamitisch geestelijk verzorger in het Radboudumc in Nijmegen. In haar presentatie zal zij vertellen over haar leven en werk.

Zij is vijf jaar oud wanneer ze in 1974 als dochter van een gastarbeider van Tanger naar Nijmegen verhuist. Zoals voor veel Marokkaanse meisjes is een traditioneel huwelijk op jonge leeftijd haar perspectief en werkelijkheid. Saïda wil echter meer in het leven. Ze is nieuwsgierig, sociaal en leergierig.

Dan vindt zij werk als schoonmaakster in het Radboudumc in Nijmegen. Al snel vallen haar kwaliteiten en inzet op als tolk. Ze volgt een opleiding en wordt de eerste islamitisch geestelijk verzorger van het ziekenhuis. Een unieke pioniersfunctie die Saïda met veel enthousiasme invult bij de Dienst Geestelijke Verzorging en Pastoraat. In haar baanbrekende werk vraagt ze aandacht voor specifieke rituelen en gedachten van moslims omtrent ziekte, dood en palliatieve zorg.

Tijdens de avond zal Saïda ook de film ‘Ik heb een dokter in Marokko’ laten zien waar zij aan heeft meegewerkt, over hoe mensen vanuit de Islam tegen ziekte en gezondheid aankijken.

“God is loslaten” zegt priester André Zegveld, die veel functies vervulde binnen de RK-kerk. Nog steeds verdiept hij zich in mystieke teksten en is hij auteur op het gebied van mystiek en christelijke spiritualiteit.

Op dinsdag 10 oktober komt hij naar Twello om te vertellen over zijn leven binnen en buiten de kerk.

“Loslaten”? Maar wat blijft er dan over? Kunnen we hem vragen.

Vooruitkijkend naar deze avond schrijft hij:

“God biedt zich niet ter observatie aan.” In God geloven is: je leven met Hem leven. Maar leven met God: waar gaat het dan over, hoe doe je dat, hoe ziet dat er uit? En vooral: hoe kom je God levender wijs op het spoor? ‘Verlangen’ is een belangrijk woord. Wij, mensen, zijn wezens die verlangen, met een verlangen van hier naar daar en verder en verder, altijd verder naar wat (simpel gezegd) nog niet het geval is. Met God leven is: naar Hem verlangen, verlangen om echt en helemaal te leven, verlangen naar wat er in je mensenleven werkelijk, onvoorwaardelijk en onoverkomelijk toe doet. Daar moet je dan wel alles voor overhebben, alles wat zekerheid is en biedt. Alles loslaten, tot en met je eigen leven, ook God dus omwille van God.

De dood is niet alleen het einde van het lichaam, het is ook de geboorte van onze geest. Stervensbegeleiding moet dus ook geboortebegeleiding zijn. Hoe kun je stervenden begeleiden op hun soms zo moeizame weg naar de dood? Natuurlijk is het belangrijk om te weten door welke stadia stervenden heengaan. Maar van beslissende betekenis bij die begeleiding is vooral de eigen opvatting over de dood.

Wie gelooft dat de dood het einde van de mens is, zal bijvoorbeeld gemakkelijk euthanasie adviseren. Waarom zou een mens meer moeten lijden dan nodig is? Maar wie inziet dat de dood niet alleen het einde is van het fysieke lichaam, maar ook de geboorte van de geest, zal zich afvragen wat er aan geboortebegeleiding bij het sterfbed nodig is. En dan blijkt dat euthanasie soms een voortijdige geboorte van een nog niet volgroeide geest betekent.

Stervensbegeleiding die tegelijkertijd geboortebegeleiding wil zijn, ziet er dan ook heel anders uit dan meestal onder dat begrip verstaan wordt. Maar het belangrijkste bij stervensbegeleiding is dit: om zonder angst en in liefde de stervende te kunnen volgen op zijn weg.

In onze westerse cultuur worden maar twee bronnen van kennis erkend: het empirisch onderzoek en het rationele denken. Steeds zijn er echter stromingen geweest die gewezen hebben op een lege plek daartussenin, de plek waar de verbeelding thuis hoort! In de officiële zienswijze komt zich-iets-verbeelden echter neer op zich-iets-inbeelden. Dat laat men liever aan de dichters over. Dat er een authentieke psychische werkelijkheid bestaat die noch empirisch, noch rationeel is en dat die er qua zingeving ook nog het meest toe doet, is voor velen onvoorstelbaar.

In het verbeeldend bewustzijn ontstaat er een ruimte waarin de mens speelt, rituelen uitvoert, zich illusies vormt, droomt en gevoelig is voor het paradoxale karakter van het leven. Vanuit onze verbeelding krijgt de werkelijkheid een symbolische betekenis: een derde betekenis naast een empirische of een rationele. De moderne mens heeft een grote behoefte aan dat symbolisch bewustzijn.

De door de Joden mondeling  doorvertelde Talmoed zei het al: ‘Een niet begrepen droom is als een ongeopende brief aan jezelf’.

Dromen doen we allemaal en elke nacht, alleen herinner je je meestal niet je dromen. En dromen die je nog wel herinnert zijn meestal nachtmerries: niet bepaald dromen die je zou willen onthouden. Dromen kloppen vanuit je onbewuste bij je aan: ze zijn je beste persoonlijke adviseur.

Zelf werk ik veel met de inzichten van Jung over dromen: symbolen, archetypen en het collectief onbewuste. Hiermee onderzoek ik samen met de dromer naar een betekenis voor de dromer van de rijke beelden uit een droom.

We gaan het hebben over verschillende lagen in een droom, over herhalende dromen en nachtmerries. Ook de verschillende ideeën over de functie van dromen komen aan bod en de mogelijkheid van lucide te dromen. In deze presentatie krijg je handvaten om je eigen dromen beter te onthouden en te onderzoeken.

In vele oude tradities worden dansen als ritueel gebruikt, een taal voorbij woorden. Deze oude gewoontes kunnen we gebruiken als sleutels naar de bron. Door de helende kracht van het synchroon bewegen voel je je onderdeel van een groter geheel. Door samen dezelfde bewegingen te maken wordt de intentie van de beweging vele malen sterker. De dansen worden veelal in een cirkel gedanst om gelijkwaardigheid te benadrukken. In de sacrale dans richt de kracht van het samen zijn ons op het hoogste, het licht in onszelf en op de wereld om ons heen. De sacrale dans fungeert als spiegel, ze maakt je bewust en werkt meditatief. Ze brengt verbinding en éénwording. Door deze manier van dansen kom je op een zachte manier thuis bij jezelf.

Deze avond is een kennismaking met deze vorm meditatie/bezinning/inspiratie. Danservaring is niet nodig. Een van de belangrijke boodschappen van het sacrale dansen is dat er geen fouten bestaan, alleen vele variaties. Dansen is fijn alleen, maar veel leuker samen dus wees welkom!