Ubuntu is een begrip dat komt uit Zuid-Afrika en het wil zeggen “Ik ben omdat wij zijn omdat de aarde is”. In het Westen gaan wij uit van het individu en de ratio. Ubuntu spreekt ook over het ik en over vrijheid, maar dan binnen de verbondenheid.

Ken je dat gevoel dat je met een vraag rondloopt waar je geen antwoord op hebt? Of met het idee dat je iets moet doen, maar dat het er niet van komt? Of dat je je vaag ongelukkig voelt? Misschien is het dan tijd om uit je dagelijkse gedoe te stappen en je weer te gaan verbinden met je ware zelf. De Regel van Benedictus (geschreven rond het jaar 540) biedt concrete handvatten voor wie dit pad op wil gaan.

Deze interactieve lezing biedt in het kort inzicht in drie kernbegrippen uit ‘de Regel’: obedientia, stabilitas, conversio morum - gehoorzaamheid, stabiliteit, omkering van je gewoonten. Leven volgens benedictijnse waarden vraagt levenslang oefenen, maar in deze ene avond kun je misschien een glimp opvangen van de schat die de tekst in zich draagt.

Je kunt met een persoonlijke vraag in je hart naar deze lezing toekomen, in het tweede deel van de lezing ga je daarmee aan de slag. Je kunt natuurlijk ook alleen als luisteraar aanwezig zijn.

Waarom worden Nederlanders ziek en waarom hebben wij andere ziekten dan bijvoorbeeld mensen in Niet-Westerse landen? Wat zegt dat over ons?

Marleen Oosterhof ziet ziekte als een belangrijk signaal. Het roept op tot veranderingen in ons persoonlijk en maatschappelijk leven. Door onze ziekteprocessen kijken we in een spiegel en zien we wat er persoonlijk en maatschappelijk nodig is. Moeten we ons te veel aanpassen aan de algemeen aanvaarde norm? Of kunnen we onze ziekten reduceren als een ieder leeft vanuit zijn unieke eigen aard?  Op weg naar meer gezondheidswinst en op zoek naar inzichten die inspireren en ons kunnen helpen bij het voorkomen van een ongezonde stijl van leven en ziektes.

Wat is het zo anders zijn/voelen van de Nieuwetijdskinderen en -volwassen?

Hoog gevoelig zijn en hun andere specifieke kenmerken in denken, voelen en willen.

Waar worstelen ze mee?

Wat kunnen we zeggen over hun levensopdracht?

Heb ik zelf Nieuwetijdskinderen en wat vraagt dit van mij?

Of ben ik het zelf?

Aandacht heeft vooral te maken met een manier van hier en nu aanwezig zijn, met echt luisteren en echt zien. Onderzoek wees uit dat in de zorg en in de hulpverlening aandachtige presentie, zonder (voor)oordelen, zonder bedoelingen, zonder haast ook, het meest werkzame ingrediënt is. En geldt datzelfde niet voor alle relaties tussen mensen? Wordt eigenlijk de kwaliteit van alles wat we doen niet bepaald door de aandacht waarmee we dat doen? Misschien is aandacht een ander woord voor liefde.

In deze lezing maken we een reis langs de levensfasen geboorte, kind, jongere, volwassene, oudere, dood. De 7e fase is eigenlijk geen fase maar is de grondslag waarop de andere fasen rusten; dat wat je het mysterie kunt noemen of de lege ruimte.

In elke levensfase komen bepaalde aspecten van je ziel naar voren. In iedere fase worden bepaalde krachten in je wakker, krijg je een geschenk en ontvang je een hulpbron voor je persoonlijke ontwikkeling.

Onze levenslijn verloopt lineair van jong naar oud maar tegelijkertijd zijn wij een tijdloos gelaagd wezen. In jou als volwassene leeft ook nog altijd het kind, en in het kind is de oudere wijze al aanwezig.

Het is een troostrijk en inspirerend  gegeven dat het nooit te laat is om de geschenken die je hebt gekregen uit te pakken om je zo de wijsheid die in de levensschool verborgen ligt eigen te maken.